Από τα χώματα τα επτά της έριδας

Το μαύρο καποτ’ αφαιρείς το μελανί

Με τα’ άλλα φωτεινά, βάφεις την ελπίδα

Μελλοντική του κόσμου, ν’ αναγεννηθεί.

 

Έτσι, μένει άτρωτη κι’ άφθαρτη στο χρόνο

Ελπίδα δίδυμη ζωής δυναμική

Κι’ αισιόδοξη ψυχή σου δίχως πόνο

Ε! θριάμβου παίζει αιώνια μουσική !

 

Κι’ όμως! Άδοξη κι’ συμφωνία η ενάτη

Και η χαρά κουραστική νυχθημερόν

... Read more »