Νότια του χωριού υπήρχε ο οικισμός Στουρνάρι. Ήταν το έβδομο Καραγκουνοχώρι, που διαλύθηκε πριν πενήντα χρόνια. Η επίσημη ονομασία του ήταν Στουρνάρι (από την περιοχή που ήταν στουρναρότοπος) αλλά γνωστότερο ήταν με το όνομα του αρχιτσέλιγκα Νούσα. Στην αρχή ήταν χειμαδοτόπι και ύστερα χτίστηκε ο οικισμός γύρω στο 1870. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και πολλοί ήταν αγωγιάτες. Είχαν αρκετά μουλάρια και άλογα και κουβαλούσαν διάφορα προϊόντα, όπως το βελανίδι στον Αστακό και τον Άγιο Παντελεήμονα. Σύμφωνα με τις απογραφές ο οικισμός αριθμούσε το 1890 116 κατοίκους, το 1894 94 κατ. και το 1928 μόλις 55 κατ. Το 1980 δεν αναφέρεται ο πληθυσμός του πρέπει όμως να περιλαμβάνεται σ’ αυτόν της Χρυσοβίτσας που είχε τότε 608 κατ. Μετά τη διάλυσή του οι κάτοικοι μετοίκισαν στα χωριά Αγράμπελο, Παλαιομάνινα και Στρογγυλοβούνι αλλά και στην Αθήνα. Κύρια αιτία της διαλύσεως του χωριού ήταν το άσχημο κλίμα της περιοχής, που ήταν θερμό και υγρό και οι διενέξεις με τους κατοίκους της Χρυσοβίτσας, αφού τα πολλά κοπάδια τους δημιουργούσαν προβλήματα στους ντόπιους. Τα ονόματα των οικογενειών του οικισμού ήταν: Γιώκας, Γκουτσέλης, Ζίντρος, Κάμπος, Καπουράνης, Κόρτσας, Κωνσταντίνου, Μάρας, Μαρίνας, Νούσας, Πόπης Σουροβέλης και Τάσης.
