ΩΔΗ ΣΤΟ ΓΕΡΟ – ΠΛΑΤΑΝΟ
ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΟΡΟ (πραγματική πρόσφατη ιστορία)
---Για μένα παίξε τώρα βιολιστή και λαουτάρη. Ένα κομμάτι της αποψινής βραδιάς χαρίστε μου, με τα γλυκά τραγούδια κεντημένο. Κι εγώ χορό θ αρχίσω
---Στης εγγονής μου τη χαρά , στο γάμο, θα χορέψω. Της είχα τάξει από μικρή. Το λόγο της τιμής μου έδωσα. Και σήμερα θα κάψω τον καημό μου μες του χορού το πάθος.
---Τόσον καιρό που η άνοιξη, με άνθη τη στολίζει. Κι από το στόμα γάργαρο το γέλιο της κελάρυζε. Εγώ τις νοσοκόμες είχα για παρέα, και της καρδιάς το χάλι.
---Δεν άντεξα. Αλάργεψε απ τη θέση το μυαλό μου. Τρανή απόφαση σαν αστραπή με ανατάραξε. Έφυγα απ’ την πόλη, κι ας πεθάνω. Μα θα χορέψω πρώτα.
Είπε ο παππούς και χόρεψε μπροστά και πρώτος, των γηρατειών ακούσματα, παλιά. Αναφτερούγισε γοργά η καρδιά, και δυνατά, και τέλος. Κι ο λεβεντόγερος έγειρε παραπέρα.
Δημήτριος Β. Κίσσας
| 
