 Την Τρίτη 26/6/2012 έμελλε ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή
ο Γιάννης Αθ. Ράπτης μετά από πολύχρονη ασθένεια.
Τον αγαπητό συγχωριανό και φίλο ξεπροβόδισαν στο στερνό του
ταξίδι στις 27/7/2012 στο νεκροταφείο Περιστερίου, όπου ετάφη, πολύς κόσμος. Το
Δ.Σ. του Συνδέσμου Χρυσοβιτσάνων
τιμώντας την μνήμη του εκλιπόντος, που υπήρξε ταμίας και αντιπρόεδρος σε
3 διετίες κατέθεσε στεφάνι.
Επίσης η οικογένεια του εκλιπόντος αποφάσισε τα λεφτά που δόθηκαν αντί στεφάνου
να τα διαθέσει για κάποιο έργο του χωριού σε συνεννόηση με τον Σύνδεσμο Χρυσοβιτσάνων Ξηρομέρου "Τα
Κόροντα”.
Μετά τη κηδεία το Γιάννη αποχαιρέτισε εκ μέρους του
Συλλόγου ο Αλέκος Σάββας με τα εξής
λόγια:
"Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι,
ένα θλιβερό καθήκον μας έφερε όλους σήμερα εδώ πέρα. Ν’
αποχαιρετίσουμε για το μακρύ ταξίδι από τη ζωή τον αγαπητό συγχωριανό και φίλο
Γιάννη.
Αφού εκφράσω τα θερμά
μου συλλυπητήρια στην αγαπημένη του οικογένεια, τη σύζυγο Γεωργία, τα παιδιά
του Αθανάσιο, Μαρίνα και Χριστίνα, τα εγγόνια του και τ’ αγαπημένα του αδέλφια
θέλω να πιω λίγα λόγια τον εκλιπόντα συμπληρωματικά σ’ αυτά που είπε ο Ν.
Μπούρχας, γιατί υπήρξε ένα πρόσωπο με σημαντική προσφορά στα πολιτιστικά
πράγματα του χωριού μας.
Ο εκλιπών στα 35 χρόνια λειτουργίας του Συνδέσμου
Χρυσοβιτσάνων Ξηρομέρου υπήρξε ένας από τους στυλοβάτες του Συλλόγου και στενός
και πολύτιμος συνεργάτης μου στη Διοίκηση
του Συλλόγου.
Μάλιστα στην τετραετία 1981-1984 διετέλεσε ταμίας και τη
διετία 1987-1988 αντιπρόεδρος του Δ.Σ. σε μια περίοδο από τις πιο δημιουργικές
του Συλλόγου με πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες στην Αθήνα και στο χωριό και
παρεμβάσεις για την επίλυση προβλημάτων του αγαπημένου του χωριού. Επίσης σ’
όλη τη μακρά πορεία του Συλλόγου ήταν πάντα παρών σ’ όλα τα καλέσματα του
Συλλόγου και βοηθούσε με κάθε τρόπο.
Ο Γιάννης υπήρξε απλός χαρακτήρας, ανήσυχος, ευθύς,
εργατικός και άξιος μαχητής της ζωής και το απέδειξε σ’ όλη τη διαδρομή του στο σκληρό αγώνα της ζωής για την
αποκατάστασή του ίδιου και της οικογένειάς του αλλά και στο τέλος, όπου έδωσε
ένα αγώνα με σθένος και πάλεψε ως την
τελευταία στιγμή παρόλο που γνώριζε πως ήταν μάταιος και άνισος.
Καλό σου ταξίδι Γιάννη, θα μας λείπεις και θα σε θυμόμαστε
πάντα.” Αλέξανδρος Σάββας
| 
