Τι είναι κι αυτό! παντού περάσαμε απέναντι
στου δράκοντα το κτήμα,
που ‘ναι αδερφομοιρασιά με το δικό μας.
Πάει ! Τα φυτά μας αντραλιάστηκαν.
Σε στρώμα κοπριάς παχύ, ως είναι φυτρωμένα,
Βιάζονται απ’ τις ρίζες ν’ απομακρυνθούν.
Η δυσοσμία που τα θρέφει,
συνάμα τ’ απωθεί,
και αυγαταίνουν αλλοπρόσαλλα.
Ως είναι ο κορμός αδύνατος,
κι οι άνεμοι ανόητοι,
γέρνουν στου δράκου τη μεριά.
Εκεί λοιπόν καρπίζουν τα καλά,
κι εκεί θεριεύουν τα ζιζάνια.
Δράκου καρπούς, δράκου κλωνάρια.
Άμετρη, όμοια η ζωή μας.
Ντυμένη στης υπερβολής το φόρεμα.
Με μέτρο της αξίας μας, την ονειροφαντασιά μας.
Τραβηγμένες από τ΄ αυτιά οι αρετές
να δείξουν μεγαλύτερες,
κι εν τέλει να γίνουν, παρασάνταλα.
Και οι μικρότητες κι εκείνες θεριεμένες,
ομοίως παρασάνταλα. Εμείς ; αλαφιασμένοι
ιχνηλατούμε επιμελώς τα πέντε!!! σημεία του ορίζοντα.
Δημήτριος Β. Κίσσας
Τοπογράφος Μηχανικός
